پندار سبز چنين مي انديشد: انسانها دو دسته اند: عده اي سنگ و عده اي سيب اند آغاز آنها مشترك است ; هر دو هنگام ورود به درياچه شگفت دنيا چرخابهاي بيشماري را به دور خود مي سازند و ديگران را تحت تاثير قرار مي دهند. اما پايان آنها حكايتي است بس متفاوت! سنگريزه ها به ناچار پس از مدتي به قعر آب خواهند رسيد و خاموش خواهند شد. اما سيبها؟! آنها هرگز به قعر آب نخواهند رفت و خاموش نخواهند شد ، آنها جاودانه در درياچه باقي خواهند ماند و در تلاطم امواج چرخابي ديگر خواهند ساخت. آنها روزي به آسمان برخواهند گشت و...